Voor fysiotherapeuten en andere geïnteresseerden:

Met enige regelmaat beoordeel ik patiënten met een frozen schouder (FS); het kapsel in de recessus axillaris (in de oksel) is op de echo zichtbaar verdikt.

foto: A.R. Voorhorst

In het begin van de aandoening wijst de diagnostiek niet altijd richting FS; meerdere schoudertesten – ook voor subacromiaal impingement – kunnen positief zijn. Daarom wordt goedbedoeld, mogelijk een behandeltraject ingezet dat niet adequaat is. Bijsturing is vereist maar op welk moment?

Het is een aanrader de Praktijkrichtlijn SNN Frozen Shoulder (2017) er eens op na te lezen en te beoordelen of uw FS-patiënt gekenmerkt wordt door hoge weefselreactiviteit- matige weefselreactiviteit- lage weefselreactiviteit en daar uw beleid op af te stemmen.

Bij hoge weefselreactiviteit ben ik een voorstander van een intra-articulaire injectie met corticosteroïden, vooral als de patiënt niet voldoende reageert op NSAID’s. Kapselprikkeling door oefentherapie (napijn) moet ten allen tijde worden vermeden. In de andere fasen is napijn na oefenen normaal en beïnvloedt de aandoening niet in negatieve zin!

Om me heen zie ik echter de tendens dat fysiotherapeuten ‘bang’ zijn een patiënt pijn te doen; de reden  daarvoor zou niet zozeer de angst daarvoor zijn als wel een zekere beduchtheid voor sensitisatie. Daarmee bent u als behandelaar immers nog verder van huis en kunt u zich opgezadeld voelen met een schuldgevoel; u faciliteerde de aandoening …

Sentisitatie bestaat, is fysiologisch en niet per definitie gerelateerd aan het ‘verkeerd’ omgaan met pijnklachten door uw patiënt. Waakzaamheid daarvoor is wel geboden, maar geen reden  af te wijken van de algemene dagelijkse praktijk die zo fraai gestructureerd is weergegeven in deze richtlijn.

https://www.schoudernetwerk.nl/SNNbestanden/2017/SNN%20Frozen%20Shoulder%20Richtlijn%202017.pdf