Bericht voor patiënten:
Met regelmaat kom ik in vakliteratuur de term somatiseren* tegen. Mogelijk hebt u er als patiënt nooit van gehoord maar u krijgt er wél mee te maken als u behandeld wordt voor klachten die uw therapeut niet meteen kan duiden als een (ernstige) lichamelijke afwijking. Uw huisarts stuurt u bijvoorbeeld naar een therapeut die gespecialiseerd is in de behandeling van klachten die onduidelijk zijn en die daarom worden geacht een relatie te hebben met uw geestesgesteldheid. Dat laatste kán, het komt voor.
Ook komt het voor dat patiënten die jarenlang als zodanig worden behandeld bij een echoscan uiteindelijk zien wat er werkelijk aan mankeert; dan wordt de diagnose bijgesteld en ervaart de patiënt meer begrip voor zijn/haar klachten. Dat was eerst niet invoelbaar het geval omdat uw therapeut – merkwaardigerwijs – maar niet wilde praten over de pijn, en telkens weer benadrukte hoeveel beter het u gaat (ondanks de pijn). De pijn blijft – min of meer – als constante factor aanwezig maar u kunt nu wél weer 30 min fietsen bijvoorbeeld, terwijl u dat eerst maar 10 minuten kon. ‘Hartstikke goed’, roept uw therapeut opgetogen. U moet bekennen dat dat ook zo is, maar u wilt wel minder pijn ervaren.
Het is mede daarom dat ik pleit voor echografie als uw klachten maar enigszins een ‘orthopedisch karakter’ hebben. Als u twijfelt aan uw behandeling laat dan een echoscan maken!
*somatiseren:
- patiënten met lichamelijke klachten die niet of onvoldoende te verklaren zijn door een lichamelijke ziekte, fixeren zich op een lichamelijke oorzaak van pijn.
2. het vertalen van psychische onlustgevoelens in lichamelijke klachten.